Mijn naam is Adrianne Grinwis. Ik ben een vijftiger, drie decennia getrouwd met de geweldige vader van onze zes kinderen, en inmiddels is ons gezin uitgebreid met twee schoonkinderen. Een gezellige drukte!

Voor onze verloving kreeg ik van mijn ouders een naaimachine. Mijn moeder was van mening dat ik een naaimachine nodig had wanneer we eenmaal getrouwd zouden zijn. Ik was het daar niet helemaal mee eens. Immers: mijn moeder kon goed naaien en ik kon het haar wel vragen als ik een naaiklusje had. Maar ik was altijd al dol op apparaten, en ik vond het interessant om een naaimachine uit te mogen zoeken. Ik koos een mooie machine uit en ik was er gelukkig mee. 

Er was één voorwaarde verbonden aan dit cadeau: mijn moeder liet me wel op de wachtlijst zetten voor naailes. Stiekem dacht ik: 'Als die mevrouw belt, zeg ik wel dat ik niet geïnteresseerd ben...'

Toen er een plaatsje vrij kwam, durfde ik toch niet te zeggen dat ik het niet wilde. Ik ben gegaan. Het kon geen kwaad om te leren hoe de machine werkte en hoe ik een naadje moest stikken. Dus: naaimachine op de bagagedrager van de fiets, een rieten koffertje met een lapje stof erin aan het stuur, en zo liep ik de 150 meter naar de naaijuf. En raad eens: vanaf de eerste minuut was ik om! En dan ook echt OM!

Nu, 30 jaar later, mag ik mij sinds 1 mei 2025 eigenaar noemen van Naaistudio Adrianne.

Mijn grote voorbeeld is Tabitha. Over haar kun je lezen in Handelingen 9.